Als kind van een Italiaanse tandartsfamilie, met haar Spaanse diploma en haar werk in een Nederlandse praktijk heeft Giorgia Andrisani een internationale blik op het tandartsvak. Een blik die haar steeds nieuwsgierig houdt. Ze vertelt waarom ze inmiddels meer dan driehonderd aan uur bij- en nascholing op de teller heeft staan.
“Toen ik zes was, wilde ik al tandarts worden. Niet gek, want ik maakte mijn huiswerk in de praktijk in de Zuid-Italiaanse stad Matera, waar mijn vader tandarts was, mijn moeder zijn assistente en mijn oma achter de balie zat. Mijn liefde voor het vak kwam met de paplepel.”
Sleutel van de praktijk
“In Italië was ik wel ingeloot voor geneeskunde, maar niet voor tandheelkunde. Daarom week ik uit naar Spanje. In Madrid haalde ik versneld binnen vier jaar mijn diploma. Terug in Matera drukte mijn vader de sleutel van de praktijk in mijn handen: mijn ouders besloten op een tweede huwelijksreis te gaan. Dat was voor mij natuurlijk een sprong in het diepe. Heel leerzaam om met patiënten om te gaan die allemaal vragen waar je vader is. Ik moest mezelf letterlijk in de praktijk bewijzen. Toen ik daar het klappen van de zweep kende, wilde ik ergens anders meer ervaring opdoen en een opleiding orthodontie volgen. Daarvoor keek ik ook over de grens. In Nederland kon ik snel terecht, want daar was in 2015 een tekort aan tandartsen.”
Beste van beide werelden
“Door veel met mensen af te spreken, was de taalbarrière snel doorbroken. Al was het even wennen dat Nederlanders elkaar vooral thuis ontmoeten en minder voor koffie of een lunch buiten de deur, zoals in Italië. Een ander groot verschil is dat het zorgsysteem in Nederland een praktijk oplevert die veel preventiever is. In Italië ga je naar de tandarts als je pijn hebt. En dan betaal je. In Nederland wordt veel vergoed, hoewel dat systeem niet altijd even doorzichtig is. En met de gewoonte van halfjaarlijkse controles ben je veel mondproblemen voor. De tandzorg is hier sowieso meer gestructureerd en vastgelegd in protocollen. Waar in veel andere landen tandartsen vooral hun ervaring als bron gebruiken, leunen tandartsen hier meer op de systematiek. Ik probeer het beste van beide werelden te combineren.”
Scherpen aan collega’s
“Ik ontmoet in Nederland veel jonge tandartsen, die leergierig zijn en veel aan bij- en nascholing doen. Zij inspireren me, want die honger naar kennis heb ik ook. Inmiddels staat er meer dan driehonderd uur aan scholing op mijn teller, die ik overzichtelijk kan inzien via het KRT. De opleiding orthodontie, cursussen over röntgenfoto’s en anesthesie, workshops rond tandesthetiek, vullingen en implantaten: ik wil steeds weten wat de nieuwste technologie is en me zeker ook scherpen aan de kennis, ervaring en meningen van collega’s. Tandzorg Delft, waar ik werk, is aangesloten bij DentConnect en dat netwerk biedt me een mooi en breed programma aan scholing. Voor toekomstige cursussen kijk ik ook naar het buitenland, want ik zie nog steeds de hele wereld als mijn leerschool en ik weet dat ze bijvoorbeeld in Spanje heel goed zijn in esthetiek.”
Wat Italiaanse levenskunst
“Ondank de buitenlandse uitstapjes die ik blijf doen, is Nederland echt mijn thuisbasis geworden. Het is mooi om te merken dat patiënten en collega’s het stukje Italiaanse levenskunst dat ik meebreng wel waarderen. Mijn droom is om mijn hele familie hier te hebben. Dat lukt aardig: mijn zus is hier met een Nederlander getrouwd en mijn broer komt als chef-kok in Nederland werken. Mijn ouders hebben beloofd te komen als het hier ook het grootse deel van het jaar lekker warm is. Dat zal dus nog wel even duren. Ik voel me als Italiaanse inmiddels thuis in dit land én in de Nederlandse tandartspraktijk. Het niveau van het vak, de leergierigheid en de open houding houden me bij de les. Dat is mooi, want ik ben nog lang niet uitgeleerd. Dat ben je als tandarts nooit, vind ik.”
Tekst: Marnix Simonis / Fotografie: Joni Israeli
Een KRT-account is gratis voor master studenten tandheelkunde.
