Intercollegiale casuïstiek

Intercollegiale casuïstiek is een vorm van educatie waarbij tandartsen eigen ervaringen met behandelingen beschrijven en presenteren aan collega’s. Deze vorm is praktijkoverstijgend. Het doel van intercollegiale casuïstiek is om de inzichten in eigen behandelmethoden te vergroten om te verfijnen en verbeteren. Een casusbeschrijving heeft een vast format en voor de bespreking dient er een getrainde gesprekleider te zijn. Er is dus altijd sprake van een georganiseerd verband.

Bekijk het aanbod van intercollegiale casuïstiek in de cursusagenda onder professionalisering.

Werkvorm

De intercollegiale casuïstiek vindt plaats onder begeleiding van een organisatie die beschikt over een online of fysiek platform dat voldoet aan de (AVG-)vereisten voor het bespreken van patiëntgegevens.
De organisatie faciliteert een getrainde gespreksleider, die als taak heeft om de definitie en het doel van intercollegiale casuïstiek te borgen.
Er is een groep van minimaal vier tandartsen, afkomstig uit minimaal twee verschillende praktijken of vestigingen. Eén of meer tandartsen brengen een casus in.

Een casus bevat een beschrijving van ten minste:

Diagnose
Behandelplan
Verrichtingen
Resultaat
Leerervaring (tips & tops)
Literatuuronderbouwing

Tijdens de bespreking van de casus wordt tenminste aandacht besteed aan:

Reflectie op het behandelplan
Reflectie op verrichtingen
Reflectie op resultaat

De criteria staan in de bijlage van het scholingsreglement.

KRT-punten

Voor 1 uur intercollegiale casuïstiek geldt 1 KRT-punt.